Category Archives: Aaina Ma Janamteep

શ્યામાની વાત સાંભળીને ભાસ્કરભાઈ ડરી ગયા હતા. દિલબાગને એ મરાવવા માગતા હતા એ વાત સાચી,પરંતુ એમનો માણસ સૂરિ તો પોતાનું નિશાન તાકે તે પહેલાં દિલબાગ કોઈ બીજાની ગોળીનું નિશાન બની ગયો હતો.અર્થ એ હતો કે, દિલબાગનો જીવ લેનાર માણસ કોઈ જબરજસ્ત ગેંગસ્ટર કે પોતાની વગ અને પહોંચ ધરાવતોમાણસ હતો. શ્યામા આવા કોઈ લફરાંમાં પડે એ […]

‘બાઉજી…’ મંગલનું ગળું ભરાઈ આવ્યું, પણ એ રડ્યો નહીં. જાળીની બીજી તરફ બેઠેલી શ્યામા એને જોઈરહી હતી. મંગલના ચહેરા પર કશુંક અત્યંત કિંમતી, પ્રિય ગૂમાવી દીધાનો ખાલીપો હતો, પણ આંખમાં આંસુ નહોતાં.એણે શ્યામા તરફ જોયું. એ સાવ ચૂપ હતો. પંદર મિનિટની એકાંત મુલાકાત મળી હતી શ્યામાને. એ પણ એનાપિતાના મૃત્યુના સમાચાર આપવા માટે. દસ મિનિટ […]

નાર્વેકરે માથું ઊંચક્યું ત્યારે દિલબાગની લોહીલુહાણ લાશ પડી હતી. બાજુમાં એનો કોન્સ્ટેબલ પણ ડચકાંખાઈ રહ્યો હતો. ઝૂકી ગયેલા ઓફિસોમાં ભરાઈ ગયેલા, આંખો મીંચીને ઊભા રહી ગયેલા કે જમીન પર સૂઈ ગયેલાલોકો જીવતા માણસો નહીં, પણ જાણે ચિત્રોમાં દોરેલા હોય એવા સ્તબ્ધ અને સ્થિર ઊભા હતા. સૌના ચહેરા પરઆઘાતનો એવો ભયાનક ભાવ હતો જેમાંથી બહાર નીકળતા […]

સૂરિ હોસ્પિટલમાંથી ડિસ્ચાર્જ થઈને બહાર નીકળ્યો ત્યારે થોડી વીકનેસ સિવાય બીજો કોઈ પ્રશ્ન નહોતો. એના ઘાવ ઉપર ડ્રેસિંગ કરેલું હતું. એના કપડાં એટલા બધા લોહીવાળા હતા કે, એને હોસ્પિટલનો ડ્રેસ પહેરીને બહાર નીકળવાની છૂટ આપવામાં આવી. હોસ્પિટલના પાછળ દોરી બાંધેલા શર્ટ અને લેંઘામાં એ વિચિત્ર લાગતો હતો. બહાર નીકળીને સૌથી પહેલાં એણે એક નજીકની લોકલ […]

‘તું અહીંયા શું કરે છે?’ પોતાની આસપાસ લપેટાયેલો હાથ અને ભીડમાંથી પોતાને સાચવીને બહાર કાઢીરહેલા પાવન તરફ જોઈને શ્યામાએ પૂછ્યું.‘તારી સુરક્ષા કરું છું, કેર કરું છું તારી.’ પાવને કહ્યું. એના ચહેરા પર આખી બત્રીસી દેખાય એવું એક તદ્દનબનાવટી સ્મિત કોઈ પ્લાસ્ટિકની ટેપની જેમ ચિપકાવેલું હતું, ‘દરેક પતિએ પોતાની પત્ની માટે એમ જ કરવુંજોઈએ.’‘બહુ જલદી યાદ […]

‘હું વિનંતી કરું છું કે એને ઓછામાં ઓછી સજા કરવામાં આવે.’ શ્યામાના આ એક જ વાક્યથી કોર્ટરૂમમાંગણગણાટ શરૂ થઈ ગયો. મીડિયાકર્મીઓ સતેજ થઈ ગયા અને ન્યાયમૂર્તિના ચહેરા પર આશ્ચર્યમિશ્રિત આઘાતનાભાવ સ્પષ્ટ વાંચી શકાય એ હદે એમને નવાઈ લાગી.‘આ તમે કહો છો?’ ન્યાયમૂર્તિથી પૂછ્યા વગર ન રહેવાયું. સરકારી વકીલ પણ નવાઈથી જોઈ રહ્યા.‘જી, મિ. લોર્ડ.’ શ્યામાએ […]

નાર્વેકરને લઈને દિલબાગ જુહુ પોલીસ સ્ટેશન પહોંચ્યો ત્યારે સવારના સાડા સાત થઈ ગયા હતા. સંકેતનાર્વેકરના ખભા પર બાંધેલો પટ્ટો અને જીપ દિલબાગ ચલાવતો હતો એ જોઈને વણીકરના મોતિયાં મરી ગયાં. એસડસડાટ પગથિયાં ઉતરીને જીપ પાસે આવ્યો. એનું ગળું સૂકાઈ ગયું હતું, ‘કાય ઝાલા?’ એણે પૂછ્યું.‘ખેળાયેલા ગેલે હોતે…’ નાર્વેકરે કહ્યું. એના ચહેરા પર સ્મિત હતું. વહી […]

નાર્વેકરના ખભામાં પેસી ગયેલી બૂલેટ કાઢતાં, ટાંકા લઈને લોહી અટકાવતાં સારો એવો સમય થયો. એ બધાસમય દરમિયાન દિલબાગ અને ચંદુ બેચેનીથી ઓપરેશન થિયેટરની બહાર ચક્કર લગાવતા રહ્યા.‘કેમ છે નાર્વેકરને?’ લગભગ સવારે ચાર વાગ્યે રાહુલ તાવડેનો ફોન આવ્યો. એના અવાજ પરથી સમજાતું હતુંકે, એ આખી રાત સૂતો નથી.‘ઓપરેશન થિયેટરમાં છે. બચી જશે.’ દિલબાગે કહ્યું, ‘સખ્ત જાન […]

છેલ્લા ત્રણ દિવસથી શ્યામા પોતાના રૂટિનમાં ગોઠવાઈ જવાનો પ્રયાસ કરતી હતી. લાઈફ કેર હોસ્પિટલ,એના દર્દીઓ, ઓપીડી, સર્જિકલ રૂટિન્સ અને રૂમ્સના, વોર્ડ્સના રાઉન્ડની વચ્ચે પણ જાણે રહી રહીને મંગલસિંઘનોવિચાર શ્યામાએ ચસોચસ ભેદી દીધેલા એના મન અને મગજના બારણા તોડીને ધસી આવતો હતો. શ્યામાને પોતાનેપણ નવાઈ લાગતી હતી કારણ કે, એની સાથે પહેલાં આવું કોઈ દિવસ થયું […]

‘સંકેત નાર્વેકર, જુહુ પોલીસ સ્ટેશન.’‘પંચમ કુમાર, આર્થર રોડ જેલ.’ આટલું સાંભળતાં જ ગાડીનો સેલ બંધ કરીને નાર્વેકર સતેજ થઈગયો, ‘દિલબાગસિંઘ યાદવ સે બાત કરવાયે.’ પંચમે જે સૂરમાં કહ્યું એમાં ક્યાંય વિનંતી નહોતી.‘તમે કોણ છો?’ નાર્વેકરે પૂછ્યું તો ખરું, પણ પંચમ કુમારને મહારાષ્ટ્રની પોલીસ ન ઓળખતી હોયએવું શક્ય જ નહોતું.‘વાત કરાવો સાહેબ.’ પંચમ કુમારે કહ્યું, ‘એના […]