‘મારા ફેમિલીની સિક્રેટ છે.’ શામ્ભવીની વાત સાંભળીને અનંત બેહોશ થવાની તૈયારીમાં હતો, ‘ડાર્ક સિક્રેટ.’
શામ્ભવીએ કહી નાખ્યું.
‘દરેક અમીર ઘરોની ડાર્ક સિક્રેટ હોય જ.’ અનંતે પોતાની પ્રિયતમાને સમજાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો, ‘થોડું ઘણું
લોહી ને થોડો ઘણો પરસેવો મળીને જ એમ્પાયર ઊભાં થાય.’ એણે વહાલથી કહ્યું, ‘બહુ સિરિયસલી નહીં લેવાનું.
સિધ્ધાંતવાદી લોકો ભૂખે મરે છે આ દેશમાં…’ અનંત હવે ઓફિસે જવા લાગ્યો હતો. પિતાના બિઝનેસમાં દાખલ
થયા પછી એને આ સત્ય સમજાયું હતું. શરૂઆતમાં એણે પણ શામ્ભવીની જેમ જ પ્રમાણિકતા, સત્ય, સિધ્ધાંતના
પૂછડા પકડવાનો પ્રયત્ન કર્યો હતો. લાંચ નહીં આપવાની, ખોટું કામ નહીં કરવાનું… જેવી બાબતમાં એને પણ એના
પિતા સાથે ઘર્ષણ થયું હતું, પરંતુ બે વર્ષ ‘સોમચંદ સામ્રાજ્ય’માં વિતાવ્યા પછી એને સમજાઈ ગયું હતું કે, જરૂરિયાત
જેટલા પૈસા કમાવા હોય તો આવા સિધ્ધાંત પોષાય, પણ શોખના-અઢળક રૂપિયા કમાવા હોય તો પ્રમાણિકતા, સત્ય,
સિધ્ધાંત જેવા શબ્દોને કચરાના ડબ્બામાં ફેંકીને પછી જ વિચારવું પડે. હવે એ ‘પ્રેક્ટિકલ’ બની ગયો હતો, એટલે એને
લાગ્યું કે શામ્ભવી પણ પોતાની જેમ જ કદાચ, પિતાની કોઈ નાની મોટી બેઈમાની જાણીને વિચલિત થઈ ગઈ છે, ‘શું
થયું? તારા પપ્પાએ કોઈને લાંચ આપી છે? ટેક્સમાં ગરબડ કરી છે? તેં ઘરમાં બહુ બધી કેશ જોઈ લીધી?’ એણે
હસીને ઉમેર્યું, ‘ઈટ્સ ઓકે!’
‘કમલનાથ ચૌધરીની દીકરી છું હું.’ શામ્ભવીના ઈગો ઉપર ઉઝરડો પડ્યો, ‘મોટી કેશ કે નાની બેઈમાનીથી મને
બહુ ફરક ના પડે.’ એણે ક્ષણભર માટે વિચાર્યું કે, અનંત ઉપર પૂરેપૂરો ભરોસો કરવો કે નહીં… ને પછી, પૂરી
સ્વસ્થતાથી કહ્યું, ‘તારા કોઈ ફેમિલી મેમ્બરનું મર્ડર થયું હોય ને તને એની ખબર 10-12 વર્ષે પડે, તો તું શું કરે?’
‘મર્ડર?’ અનંત ચોંક્યો, ‘કોનું મર્ડર થયું છે?’ એણે પૂછ્યું તો ખરું, પણ એણે સાથે સાથે વિચારવા માંડ્યું કે
આવી ગૂંચવણમાં એણે સપડાવવું જોઈએ કે નહીં!
‘કહીશ તને.’ શામ્ભવીએ વાત ટૂંકાવી, ‘પહેલાં તું મારી વાતનો જવાબ આપ. તું કોઈ પ્રાઈવેટ ડિટેક્ટિવને
ઓળખે છે? પૈસા એ માગે તેટલા, કામ હું કહું તે.’ એણે અવાજ સહેજ ધીમો કરીને કહ્યું, ‘જીવનું જોખમ છે એટલું કહી
દેજે એને. આ કોઈ એક્સ્ટ્રા મેરિટલ અફેર કે ફાયનાન્સિયલ ફ્રોડની તપાસ નથી. હિંમત હોય તો જ એનો ને મારો
ટાઈમ બગાડે. બાકી…’
‘જો શામ્ભવી!’ અનંત ખરેખર ડરી ગયો હતો, ‘આ બધું કામ તારું નથી. તારે તારા ડેડીને કહેવું જોઈએ. એ
તને ગાઈડ કરશે. કમલનાથ અંકલની બહુ ઓળખાણો છે, એ હેલ્પ કરશે તારી.’ અનંતને સમજાઈ ગયું હતું કે, કાં તો
આ વાત બહુ ભયાનક છે ને કાં તો શામ્ભવી બેવકૂફ, અક્કલ વગરની છે.
‘બાપુને ખબર ન પડે એ રીતે મારે આ કેસની તપાસ કરવી છે.’ શામ્ભવીએ કહ્યું, ‘તું મારી સાથે છે કે નથી?’
આટલું કહીને એણે તરત જ ઉમેર્યું, ‘તારે આમાંથી બહાર રહેવું હોય તો છૂટ છે તને, આપણી વચ્ચે કંઈ નહીં બદલાય.’
‘અ… મને કંઈ સમજાતું નથી.’ અનંતે પ્રામાણિકતાથી સ્વીકારી લીધું, ‘કમલનાથ અંકલની જાણ બહાર હું તારી
ફેમિલી મેટરમાં પડું એ કદાચ, ડેડને નહીં ગમે.’ એણે કહ્યું, ‘ઓફિશિયલી આપણે હજી…’
‘રાઈટ.’ શામ્ભવીએ એકદમ ખેલદીલીથી વાત સ્વીકારતી હોય એમ કહ્યું, ‘એબ્સ્યુલ્યુટલી રાઈટ.’ પછી ઉમેર્યું,
‘હમણાં થોડા દિવસ હું બિઝી છું, કદાચ તારો ફોન ન ઉપાડું કે જવાબ ન આપું તો ખરાબ નહીં લગાડતો, ઓકે?’ એણે
ફોન ડિસકનેક્ટ કરતા પહેલાં કહ્યું, ‘કોઈ સાથે હોય કે નહીં, કોઈ મદદ કરે કે નહીં… હું સત્ય શોધીને રહીશ.’ સહેજ
અટકીને એણે વિનંતીના સૂરમાં કહ્યું, ‘મેં તારામાં ભરોસો કરીને તને આ વાત કહી છે. પ્લીઝ, કોઈની સાથે… આઈ
મિન…’
‘ના શામ્ભવી, હું કોઈને કઈ નહીં કહું.’ અનંતે કહ્યું. પોતે જે છોકરીને દિલ ફાડીને ચાહતો હતો એ છોકરીએ
પોતાનામાં ભરોસો કર્યો હતો. એના પરિવારની કોઈ ગુપ્ત વાત એના પોતાની સાથે વહેંચવા જેટલો મહત્વનો માન્યો
હતો પોતાને. એ વાતે અનંત પીગળી ગયો હતો. એનાથી કહેવાઈ ગયું, ‘હું ના નથી પાડતો તને… મને વિચારવાનો
સમય આપ.’ એણે ઉમેર્યું, ‘તું મને બધું કહીશ, આઈ મિન… પૂરી વિગતો આપીશ તો કદાચ, હું તારી વાત અને
પરિસ્થિતિ બંને સમજી શકીશ. તારી મદદ કરતાં પહેલાં મારે…’ એ ટૂકડે ટૂકડે અધૂરાં વાક્યોમાં પોતાની વાત કહેવાનો
પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો.
‘બધું નહીં કહી શકું, કદાચ.’ શામ્ભવીએ પણ સાચું કહી દીધું, ‘બસ, કોઈને ખબર ના પડવી જોઈએ કે…’
‘નહીં પડે.’ શામ્ભવીનું વાક્ય પૂરું થાય એ પહેલાં અનંતે કહી નાખ્યું, ‘તેં મારામાં ભરોસો મૂક્યો છે, હું તારો
ભરોસો નહીં તોડું.’
‘થેન્ક્સ.’ કહીને શામ્ભવીએ ફોન કાપી નાખ્યો.
‘આઈ લવ યૂ.’ ફોન ડિસકનેક્ટ થઈ ગયા પછી અનંતે કહ્યું, એનાથી કહેવાઈ ગયું. એ રાત્રે શામ્ભવી અને અનંત
બંને ઊંઘી શક્યાં નહીં. શિવ હવે મદદ નહીં કરે એવું શામ્ભવીને લાગવા માંડ્યું. અનંતમાં એ હિંમત નહોતી… આખા
પરિવારમાં એ બીજા કોઈનો ભરોસો કરી શકે એમ નહોતી. હવે કોની મદદ માગી શકાય એમ વિચારતી, મનની
ગૂંચવણોના તાણાંવાણાં ઉકેલતી શામ્ભવી આખી રાત ઊઘાડી આંખે પલંગમાં પડી રહી.
શામ્ભવીના પરિવારનું એવું કયું રહસ્ય છે, કોનું ખૂન થયું હશે, કોણે કર્યું હશે, શામ્ભવી શું જાણતી હશે ને શું
જાણવા માગતી હશે આવા અનેક સવાલોના જવાબો શોધવાનો પ્રયત્ન કરતો અનંત પણ આખી રાત ઊંઘ્યો નહીં.
એને રહી રહીને શામ્ભવીનું એક જ વાક્ય યાદ આવતું રહ્યું, ‘જીવનું જોખમ છે એટલું કહી દેજે એને. આ કોઈ એક્સ્ટ્રા
મેરિટલ અફેર કે ફાયનાન્સિયલ ફ્રોડની તપાસ નથી. હિંમત હોય તો જ એનો ને મારો ટાઈમ બગાડે.’ અનંત એટલું તો
સમજી જ ગયો હતો કે, શામ્ભવી કોઈ ભયાનક સાહસ કરવા જઈ રહી છે. એ સાચે જ શામ્ભવીને પ્રેમ કરતો હતો ને
એટલે શામ્ભવીને આ સાહસમાં કૂદવા દેવી કે નહીં, એ જ્યારે એના હાથમાં નહોતું રહ્યું ત્યારે પોતાના પ્રેમ માટે,
પ્રેમિકાની સુરક્ષા માટે, પોતે એની સાથે હોવું જોઈએ એવું રહી રહીને એનું મન કહી રહ્યું હતું.
એક તરફ, પિતાનો ડર, અને મીડિયા સામે કંઈ ખૂલી જાય તો પરિવારની પ્રતિષ્ઠા, સાથે સાથે સોમચંદ
સામ્રાજ્યના શેર અને બજારનો પણ પોતે જ ખ્યાલ રાખવાનો હતો એ વાત અનંતને સમજાતી હતી. એની ભીતર
રહેલો ‘પ્રેક્ટિકલ’ અનંત સોમચંદ એને કહી રહ્યો હતો કે, આમાંથી બહાર રહે. એ ફોડી લેશે-તારે આમાં કોઈ લેવાદેવા
નથી. હોળીનું નારિયેળ બનતો નહીં. કારણ વગરનો ફસાઈ જઈશ વગેરે… ને બીજી તરફ, પ્રેમમાં લથબથ થઈ ગયેલો
મુગ્ધપ્રેમી એને કહી રહ્યો હતો કે, આ જ તક છે! શામ્ભવીનો હાથ પકડીને કૂદી પડ. તું એની સાથે હોઈશ તો એ
સુરક્ષિત રહેશે. તું કોઈપણ પરિસ્થિતિને સંભાળવામાં એની મદદ કરી શકીશ અને એ, આ સંઘર્ષમાં સાથ આપવા માટે
તારા પ્રેમમાં પડ્યા વગર નહીં રહે. તું એને જીતી શકીશ. એ લગ્નની હા પાડે, ને તારા પ્રેમમાં પડીને તારી સાથે લગ્ન
કરે એ બે પરિસ્થિતિમાં બહુ મોટો ફેર છે, અનંત!’
પોતાની જ ભીતર ચાલી રહેલા આ સંઘર્ષને સાથે લઈને એ જીમમાં ગયો, પોતાનું રૂટિન પતાવીને બ્રેકફાસ્ટ
ટેબલ પર પહોંચ્યો ત્યારે સોમચંદ પરિવારની પ્રણાલિકા મુજબ બધા જ ટેબલ પર હાજર હતાં, ‘શું થયું? તારી
ક્લિઓપેટ્રાનો ફોન આવ્યો કે નહીં?’ માધવી અનંતને ટોળો મારવાની એક પણ તક છોડતી નહીં. સોમચંદ પરિવારની
સૌથી મોટી દીકરી હતી એ. ખૂબ હોંશિયાર હતી. એમબીએ કર્યું હતું, લંડનથી. ફાયનાન્સની ડિગ્રી હોવા છતાં એને
પરિવારના આટલા મોટા વ્યાવસાયિક સામ્રાજ્યમાં પગ મૂકવાની છૂટ નહોતી, કારણ એક જ… એ દીકરી હતી!
માધવીને હંમેશાં લાગતું કે, એ અનંતથી વધુ લાયક-ડિઝર્વિંગ હતી, પરંતુ એની સાથે અન્યાય થયો હતો કારણ કે, અનંત
દીકરો હતો! મનોમન એ અનંતની સાથે સતત પોતાની સરખામણી કરતી, અનંતની ઈર્ષા કરતી… ને કદાચ એટલે જ,
શામ્ભવી જ્યારે અનંતની અવગણના કરતી ત્યારે એ મનોમન રાજી થતી.
‘આવી ગયો.’ અનંતે સ્મિત કરીને કહ્યું, ‘સોરી! તને કદાચ નહીં ગમે, પણ એણે કહ્યું કે, એને મારામાં ભરોસો
છે. એની ફેમિલી સિક્રેટ પણ શેઅર કરી એણે મારી સાથે.’
‘વાઉ!’ માયા ખુશ થઈ ગઈ, ‘આઈ એમ સો હેપ્પી ફોર યૂ, ભૈયુ.’ કહીને એણે પોતાના ઓટ્સ ખાવા માંડ્યા.
‘ગુડ બેટા!’ પલ્લવીએ પણ દીકરાનો આત્મવિશ્વાસ વધાર્યો, ‘આમ જ… વાતો કરતાં કરતાં તમે દોસ્ત બનશો.
એને સમજાશે કે, તું કેટલો સરસ છોકરો છે. આઈડિયલ લાઈફ પાર્ટનર છે એ વાત સમજતાં એને વાર નહીં લાગે,
હોંશિયાર છોકરી છે.’ કહીને એ પણ પોતાના બ્રેકફાસ્ટમાં પરોવાઈ ગઈ.
‘સિક્રેટ શું શેઅર કરી?’ અખિલેશનું ધ્યાન કોઈ બીજી જ વાત પર હતું.
‘મેં એને પ્રોમિસ કર્યું છે, હું કોઈને નહીં કહું.’ અનંતે કહ્યું.
‘ટીનએજના છોકરા જેવું બિહેવ નહીં કર.’ અખિલેશે પોતાનો પાવર અને પિતાની પોઝિશનનો ઉપયોગ કર્યો,
‘આપણે એ ફેમિલી સાથે સંબંધ બાંધવાનો છે. કંઈ ગરબડ હોય તો હમણાંથી ખબર પડવી જોઈએ. કમલનાથ દેવામાં
છે કે શું? બહાર બધો તામઝામ દેખાડતો હોય ને અંદર બધું પોલું સડેલું હોય એવું નથી ને?’ અખિલેશે પૂછ્યું.
‘ના ના… ડેડ!’ અનંત સહેજ ઝંખવાઈ ગયો. એ જાણતો હતો કે, એના પિતા માટે પૈસા, પાવર અને પોઝિશન
આ ત્રણ બાબતો પ્રેમથી વધુ મહત્વની હતી. કમલનાથની પ્રતિષ્ઠામાં કે એના પૈસામાં ક્યાંય ખોટ દેખાય તો અખિલેશ
દીકરાના પ્રેમ વિશે હાથ ધોઈ નાખે એ વાત અનંત બરાબર સમજતો હતો, ‘એમની કોઈ ફેમિલી મેટર છે. કોઈ ગુજરી
ગયું એના વિશે…’ એનાથી બોલાઈ ગયું. એ શામ્ભવીનો બચાવ કરવા ગયો, પણ એનાથી અજાણતાં જ રહસ્યની
પોલી જમીન પર પગ મૂકાઈ ગયો. એને તરત જ સમજાયું કે, હવે એનો પગ ફસાઈ ગયો, અખિલેશ સોમચંદ હવે પૂરી
વાત જાણ્યા વગર મુદ્દો મૂકશે નહીં. એણે જરા અચકાઈને કહ્યું, ‘મને પણ બહુ ખબર નથી… એણે બધું નથી કહ્યું મને.’
એ ઊભો થવા ગયો, જેથી વાત અહીં જ અટકી જાય.
‘બેસ!’ અખિલેશે સત્તાવાહી અવાજે કહ્યું, ‘કોણ ગુજરી ગયું છે, ક્યારે? કમલનાથનું કોઈ લફરું નથી ને?’
‘ના ના… એવું બધું કંઈ નથી, ડેડ!’ અનંતને સમજાતું હતું કે એ જેમ નીકળવાનો પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો એમ
એના પિતાની શંકાની ઝાળમાં એ વધુને વધુ સપડાતો જતો હતો, ‘આ તો જૂની વાત છે. 10-12 વર્ષ જૂની…’
‘એટલે એની માની વાત છે…’ પલ્લવીએ ફટાક્ દઈને મુદ્દો પકડ્યો, ‘એ સિવાય એમના પરિવારમાં કોઈનું ડેથ
થયું જ નથી.’
‘હંમમ્.’ અખિલેશે ડોકું ધૂણાવ્યું. પતિ-પત્નીની નજર ટકરાઈ અને વણબોલ્યે બંને વચ્ચે જાણે કોઈ વાતની
આપ-લે થઈ ગઈ, ‘એની મા…’ અખિલેશે સ્વગત જ કહ્યું, ‘સળગીને મરી ગઈ હતી. એક્સિડેન્ટ હતો…’
‘એની જ કોઈ વાત હોવી જોઈએ.’ પલ્લવીએ તરત જ ઉમેર્યું. એણે દીકરા તરફ જોઈને કહ્યું, ‘તું જરા વાત
જાણવાનો પ્રયત્ન કર. કોઈ ગોટાળો હોય તો આપણે અત્યારથી જ ચેતી જઈએ.’ પતિ સામે જોઈને એણે ગૌરવથી
કહ્યું, ‘સોમચંદ પરિવારની સાત પેઢીમાં ક્યાંય કોઈની તરફ આંગળી ચીંધાઈ નથી. આપણે કોઈ એવા ઘરમાંથી છોકરી
નથી લાવવી જ્યાં કબાટોમાં હાડપિંજર સંતાયેલા હોય.’ એણે દીકરા સામે જોઈને ફરી કહ્યું, ‘સમજ્યો? તારામાં
ભરોસો કરે છે. પૂછ એને બરાબર…’
વાત ક્યાંથી ક્યાં પહોંચી ગઈ એનો અફસોસ કરતો અનંત માતા-પિતા સામે જવાબ આપવાની હિંમત ન કરી
શક્યો એ બદલ પણ પોતાની જાતને પોષતો, ડોકું ધૂણાવીને ‘જી’ કહીને ઘરની બહાર નીકળી ગયો. એના ગયા પછી
ફરી એકવાર પતિ-પત્નીએ એકબીજા સામે જોયું. એમની વચ્ચે ફરી એકવાર શબ્દ વગરની વાત થઈ હોય એમ
અખિલેશે ડોકું ધૂણાવીને પત્નીની વાતને સમર્થન આપ્યું. માધવીએ આ નોંધ્યું. માયા અડધું સમજી, અડધું ન સમજી,
એ એનામાં મસ્ત હતી, પણ માધવીને આ એક એવી સોનેરી તક દેખાઈ જ્યાં એ અનંતને હરાવી શકે, એની પસંદગી
નકામી હતી એવું સાબિત કરી શકે ને સાથે જ એનામાં અક્કલ નથી એવું પણ પૂરવાર કરી શકે! એણે આ તક ઝડપી
લેવાનું નક્કી કરી લીધું.
*
છેક વહેલી સવારે શામ્ભવીની આંખ મીંચાઈ હતી. એ હજી ઊંઘતી હતી, પણ કમલનાથ તૈયાર થઈને નીચે
ઉતરી ગયા. ડાઈનિંગ ટેબલ પર મોહિનીનો ઉતરેલો ચહેરો જોઈને એમને થોડી નવાઈ લાગી, પણ એમણે એની સાથે
કોઈ વાત કરી નહીં. રોજની જેમ લલિતભાઈ આવી પહોંચ્યા. કમલનાથ એમની સાથે ઓફિસ જવા નીકળી ગયા.
પદ્મનાભ નાહીને શાવરમાંથી બહાર નીકળ્યો. એની કમર પર ટોવેલ લપેટેલો હતો. ડિઓ લગાડીને એણે શર્ટ
પહેર્યો. ત્યાં મોહિની દાખલ થઈ. એણે નાઈટસુટ ઊતારી નાખ્યો હતો. એ ફક્ત અંતઃવસ્ત્રોમાં હતી. સામાન્ય રીતે એ
પદ્મનાભની સામે વસ્ત્રો બદલતી નહીં, એને અડવા દેતી નહીં, પણ આજે આવી રીતે એને બાથરૂમમાં પ્રવેશતી
જોઈને પદ્મનાભને નવાઈ લાગી.
એથી વધુ નવાઈ લાગી, જ્યારે એણે નજીક આવીને પદ્મનાભની પીઠ પર પોતાનો હાથ મૂક્યો, ‘વ્હાઈટ શર્ટ
તમને બહુ શોભે છે.’ મોહિનીએ ધીમેથી પદ્મનાભને કહ્યું, પછી જાણે કરંડિયામાંથી સાપ કાઢતી હોય એમ એણે ઉમેર્યું,
‘શામ્ભવીએ જેલમાં એની માને જોઈ છે.’ પદ્મનાભની આંખો પહોળી થઈ ગઈ, ‘એણે પોતે કહ્યું છે, મને.’ પદ્મનાભ
આઘાત પચાવે એ પહેલાં મોહિનીએ બીજો ચાબખો વીંઝ્યો, ‘એણે ભાઈસા’બને પણ કહ્યું છે, ગઈકાલે સવારે બાપ-
દીકરી જેલમાં રાધાને શોધવા ગયા હતા.’ મોહિની સહેજ હસી, ‘ઓબ્વિયસલી, કોઈ મળ્યું નહીં, પણ આ છોકરી
એમ સહેલાઈથી હાર નહીં માને.’
‘તો?’ પદ્મનાભના પગ પાણી પાણી થવા લાગ્યા.
‘તો શું? હવે ભાઈસા’બને સમજાવો કે આ બલાને અમેરિકા પાછી મોકલે અથવા વહેલાં લગન ઉકેલે.’ કહીને
મોહિની પદ્મનાભની નજીક આવી. એણે પોતાના બંને હાથે પદ્મનાભને પાછળથી એવી રીતે પકડ્યો જેથી એના સ્તન
પદ્મનાભની પીઠ પર દબાય. એણે પતિના શર્ટનું પહેલું બટન ખોલીને હાથ એની છાતી પર ફેરવવા માંડ્યો, ‘તમારે
આપણું કંઈ વિચારવું છે કે નહીં?’
પદ્મનાભ તો મોહિનીના આ સ્પર્શમાં ઓગળીને વહેવા માંડ્યો હતો. એણે આંખો મીંચી દીધી હતી. એના
હોઠ ખૂલી ગયા હતા, ‘શું… શું વિચારવાનું?’ એની બુધ્ધિ બહેર મારી ગઈ હતી. શબ્દો સૂઝતા નહોતા.
મોહિનીએ પોતાની આંગળીઓ એના ગળા પર, દાઢી અને હોઠ પર સરકાવી, ‘એ છોકરી જો કંઈ પણ શોધી
કાઢશે તો સૌથી પહેલાં તમે…’ મોહિની બોલી.
બસ! પદ્મનાભને જાણે વિજળીનો લાઈવ વાયર અડી ગયો હોય એમ ક્ષણભર પહેલાંનો રોમાંચ અને રોમાંસ
બંને અદ્રશ્ય થઈ ગયાં. એણે મોહિનીનો હાથ ઝટકાથી હટાવ્યો, એ મોહિની તરફ ફર્યો, ‘ભાઈસા’બ મને કંઈ નહીં થવા
દે.’ એણે કહ્યું.
‘એમ?!’ મોહિનીએ ફરી એકવાર એના રંગીન લાંબા નખ વાળી આંગળી પદ્મનાભના હોઠ ઉપર મૂકી, ‘તમને
ભરોસો છે?’ એણે પૂછ્યું, પછી ફરી એકવાર પોતાના બંને હાથ એની કમરમાં લપેટ્યા ને પદ્મનાભને એની નજીક
ખેંચ્યો. એ ખેંચાયો, પણ હોશ-હવાસ ખોયા નહીં. એ મોહિનીની આંખમાં જોતો રહ્યો. એ આંખો કોઈ શિકારી
પ્રાણીની આંખો જેવી તગતગતી હતી, ‘ત્યારે પત્ની અને ભાઈની વચ્ચે પસંદગી કરવાની હતી. હવે કંઈ થશે તો દીકરી
અને ભાઈ વચ્ચે પસંદગી કરવાની આવશે, એટલું સમજાય છે તમને?’ આટલું બોલીને મોહિનીએ પદ્મનાભને હડસેલો મારી
દીધો. એ પોતે રેકમાં પડેલો ટુવાલ ઉપાડીને, કાચનો દરવાજો ઉઘાડીને શાવરમાં જતી રહી.
સામે અર્ધનગ્ન મોહિનીને ભીંજાતી જોઈ રહેલો પદ્મનાભ પરસેવે રેબઝેબ થઈ ગયો. એના કાનમાં રહી રહીને
મોહિનીનું વાક્ય ગૂંજતું રહ્યું, ‘ત્યારે પત્ની અને ભાઈની વચ્ચે પસંદગી કરવાની હતી. હવે કંઈ થશે તો દીકરી અને ભાઈ
વચ્ચે પસંદગી કરવાની આવશે, એટલું સમજાય છે તમને?’
(ક્રમશઃ)