Category Archives: DivyaBhaskar

નાર્વેકરે માથું ઊંચક્યું ત્યારે દિલબાગની લોહીલુહાણ લાશ પડી હતી. બાજુમાં એનો કોન્સ્ટેબલ પણ ડચકાંખાઈ રહ્યો હતો. ઝૂકી ગયેલા ઓફિસોમાં ભરાઈ ગયેલા, આંખો મીંચીને ઊભા રહી ગયેલા કે જમીન પર સૂઈ ગયેલાલોકો જીવતા માણસો નહીં, પણ જાણે ચિત્રોમાં દોરેલા હોય એવા સ્તબ્ધ અને સ્થિર ઊભા હતા. સૌના ચહેરા પરઆઘાતનો એવો ભયાનક ભાવ હતો જેમાંથી બહાર નીકળતા […]

સૂરિ હોસ્પિટલમાંથી ડિસ્ચાર્જ થઈને બહાર નીકળ્યો ત્યારે થોડી વીકનેસ સિવાય બીજો કોઈ પ્રશ્ન નહોતો. એના ઘાવ ઉપર ડ્રેસિંગ કરેલું હતું. એના કપડાં એટલા બધા લોહીવાળા હતા કે, એને હોસ્પિટલનો ડ્રેસ પહેરીને બહાર નીકળવાની છૂટ આપવામાં આવી. હોસ્પિટલના પાછળ દોરી બાંધેલા શર્ટ અને લેંઘામાં એ વિચિત્ર લાગતો હતો. બહાર નીકળીને સૌથી પહેલાં એણે એક નજીકની લોકલ […]

‘તું અહીંયા શું કરે છે?’ પોતાની આસપાસ લપેટાયેલો હાથ અને ભીડમાંથી પોતાને સાચવીને બહાર કાઢીરહેલા પાવન તરફ જોઈને શ્યામાએ પૂછ્યું.‘તારી સુરક્ષા કરું છું, કેર કરું છું તારી.’ પાવને કહ્યું. એના ચહેરા પર આખી બત્રીસી દેખાય એવું એક તદ્દનબનાવટી સ્મિત કોઈ પ્લાસ્ટિકની ટેપની જેમ ચિપકાવેલું હતું, ‘દરેક પતિએ પોતાની પત્ની માટે એમ જ કરવુંજોઈએ.’‘બહુ જલદી યાદ […]

‘હું વિનંતી કરું છું કે એને ઓછામાં ઓછી સજા કરવામાં આવે.’ શ્યામાના આ એક જ વાક્યથી કોર્ટરૂમમાંગણગણાટ શરૂ થઈ ગયો. મીડિયાકર્મીઓ સતેજ થઈ ગયા અને ન્યાયમૂર્તિના ચહેરા પર આશ્ચર્યમિશ્રિત આઘાતનાભાવ સ્પષ્ટ વાંચી શકાય એ હદે એમને નવાઈ લાગી.‘આ તમે કહો છો?’ ન્યાયમૂર્તિથી પૂછ્યા વગર ન રહેવાયું. સરકારી વકીલ પણ નવાઈથી જોઈ રહ્યા.‘જી, મિ. લોર્ડ.’ શ્યામાએ […]