Author Archives: kaajal Oza Vaidya

धम्मो मंगलमुक्किट्ठं,अहिंसा संजमो तवो । देवा वि तं नमंसन्ति,जस्स धम्मे सया मणो ।।

ગઈકાલે અને આજે જૈન ધર્મની સંવત્સરી ઊજવાઈ. ‘મિચ્છા મી દુક્કડમ્’ કહીને હાથજોડીને એકબીજાની ક્ષમા માગવામાં આવી. જૈનત્વ એક એવો ધર્મ છે જે યુવાન છે, જેમાં વિજ્ઞાનછે… આજે પણ જૈન ધર્મના કેટલાક સિધ્ધાંતો આયુર્વેદ તરફ આંગળી ચીંધે છે. શરીર અને મનનીસ્વસ્થતા, સંયમ અને સમ્યક્ ધર્મની વાત જૈનત્વએ કરી છે. વ્યક્તિ નહીં, પણ સમષ્ટિ તરફ કરુણા,એન્વાયર્મેન્ટ, પંચતત્વ […]

નવી પેઢી નકામી નથીઃ એમને કામ કરવા દો તો…

કલકત્તામાં જુનિયર ડૉક્ટરના બળાત્કાર પછીની અટકળો અને મીડિયાના મોજાં શમીગયા છે. નિઠારી, આરુષિ, તલવાર, સુશાંતસિંહ જેવા અનેક કેસીસની જેમ કલકત્તાની જુનિયરડૉક્ટરનો કેસ પણ સીબીઆઈને સોંપી દેવામાં આવ્યો છે, એટલે હવે એ કેસમાં શું થશે, કંઈ થશે કેનહીં એ વિશે પણ અટકળો જ કરવી રહી! એક તરફ, મહારાષ્ટ્ર, હરિયાણાના ઈલેક્શન તોળાઈ રહ્યાછે તો બીજી તરફ, દેશમાં […]

વાત એક રાતની । પ્રકરણ – 10

“કેમ કર્યું તેં આવું?” કબીર નરોલાની ઓફિસની ટેરેસમાં ઊભેલો માધવ રડું રડું થઈ રહ્યોહતો. પાંચ કરોડ રૂપિયા કરતાં વધારે તકલીફ એને કબીર નરોલાએ પોતાની સાથે કરેલા દગાને કારણેથઈ હતી. એ કબીરને લગભગ ભગવાન માનતો હતો કારણ કે, જ્યારે આખી દુનિયાએ એને તરછોડીદીધો હતો ત્યારે, એના ભયાનક સંઘર્ષના દિવસોમાં આ માણસે, કબીર નરોલાએ એનો હાથ પકડીનેએને […]

ભાગઃ 4 | કેલુચરણ મહાપાત્રઃ મારા જીવનનો અદભૂત વળાંક

નામઃ પ્રોતિમા બેદીસ્થળઃ માલ્પા (કૈલાસ માનસરોવર)સમયઃ 17 ઓગસ્ટ, 1998ઉંમરઃ 49 વર્ષ મારી જીવનકથા વાંચનાર વ્યક્તિને કદાચ લાગે કે, હું લફરાબાજ, નક્કામી અને કુટુંબનેસાચવી ન શકું એવી બેજવાબદાર સ્ત્રી હતી… પણ સત્ય એ નથી. હું મુક્ત હતી, સ્વચ્છંદ નહીં.લગ્ન કરવાનો નિર્ણય કબીરનો હતો. મારે તો એની સાથે લગ્ન કર્યા વગર જ ખુશ રહેવું હતું. એ વાતહું […]

છેતરવું કે છેતરાવું: રાઈટ કે રોન્ગ?

કોઈ અત્યંત નિકટની વ્યક્તિ આપણી સાથે જુઠ્ઠું બોલે, આર્થિક રીતે નુકસાન પહોંચાડે, વિશ્વાસતોડે કે આપણા વિશે આપણે કહેલી કોઈ અંગત વાત બીજાને કહી દે… ત્યારે દુઃખ થાય, થવું જ જોઈએકારણ કે આપણે માણસ છીએ. આપણે બધા આવી પરિસ્થિતિમાંથી ક્યારેક ને ક્યારેક પસાર થયા જ છીએ.દરેક વખતે દરેક વ્યક્તિ આવી મૂંઝવણભરી પરિસ્થિતિમાં જુદો જુદો પ્રતિભાવ આપે […]

રક્ત – વિરક્ત | પ્રકરણ – 11

‘કોઈ દિવસ પાછી નહીં આવતી…’ એ સ્ત્રી રડતાં રડતાં શામ્ભવીને કહી રહી હતી, ‘પ્લીઝ…’ એણેશામ્ભવીને હાથ જોડ્યા.‘તું મારી મા છે ને?’ શામ્ભવી હજી પણ આ સત્યને સ્વીકારી શકતી નહોતી.‘ના.’ એ સ્ત્રીએ અચાનક આંસુ લૂછી નાખ્યા. એનો ચહેરો બદલાઈ ગયો. ક્ષણભર પહેલાં જે ચહેરા પરમમતા ઊભરાઈ પડતી હતી એ ચહેરો જાણે પત્થરનો બન્યો હોય એમ ભાવવિહીન […]

અમે તો આવા જ છીએઃ એ ગૌરવની વાત તો નથી જ.

સ્કોટલેન્ડના એક શાંત સરોવરમાં ઊંચા ઊંચા વૃક્ષોના પડછાયા પડે છે. ભૂરા આકાશનાપ્રતિબિંબને ઝીલતું સરોવરનું પાણી થોડું વધારે ભૂરું અને છેક તળિયું દેખાય એટલું સ્વચ્છ છે.તળાવનો આખો કિનારો નિર્જન છે. એક વ્યક્તિ ત્યાં બેસીને શાંતિથી સ્પંદનો જોઈ રહ્યો છે, વૃક્ષોનાહલતા પડછાયા, આકાશના વાદળો અને આથમતી સાંજના રંગો બરાબર માણી રહ્યો છે ત્યારે જએક ગાડીમાં થોડા લોકો […]

દુષ્યંત કુમારઃ જલતે હુએ વન કા વસન્ત

‘એક જંગલ હૈ તેરી આંખો મેં, મેં જહાં રાહ ભૂલ જાતા હૂંતુ કિસી રેલ-સી ગુજરતી હૈ, મેં કિસી પૂલ-સા થરથરાતા હૂં’સંબંધોનો આવું સરસ રૂપક આપનાર કવિ બીજી તરફ લખે છે,‘સિર્ફ હંગામા ખડા કરના મેરા મકસદ નહીં,મેરી કોશિશ હૈ કિ યે સૂરત બદલની ચાહિએ.મેરે સીને મેં નહીં તો તેરે સીને મેં સહી,હો કહીં ભી આગ, લેકિન […]

વાત એક રાતની । પ્રકરણ – 9

“તું ફસાઈ ગયો, બસ!” કહેતી વખતે પણ કબીરના ચહેરા પર કોઈ કડવાશ નહોતી… એણેસાવ સ્વાભાવિક રીતે કહ્યું હતું. સહજ મોહક સ્મિત સાથે.છ ફૂટ બે ઈંચ જેટલી ઊંચાઈ, કસરતી પહોળા ખભા પણ કોઈ હન્ક જેવું, અકુદરતી રીતેબનાવેલું સિક્સ પૅક બોડી નહોતું એનું. એનું શરીર સરસ શૅપમાં હતું. એને પહેરેલા કપડાં શોભતાં,કંઈ પણ પહેરે એ સારો જ […]

રક્ત – વિરક્ત | પ્રકરણ – 10

ઘર તરફ જઈ રહેલી ગાડીમાં બેઠેલો અનંત બારીની બહાર પસાર થતું શહેર જોઈ રહ્યો હતો. એ થોડોકખોવાયેલો અને ચૂપ હતો. એના મગજમાં સેંકડો વિચારો એક સાથે ચાલી રહ્યા હતા. પલ્લવીથી પોતાના દીકરાની આચૂપકીદી બહુ સહેવાઈ નહીં એટલે એણે અનંતનું ધ્યાન પોતાના તરફ ખેંચવાનો પ્રયાસ કર્યો, ‘સો! મારું બેબી અપસેટછે.’ પલ્લવીએ ધીમેથી અનંતની નજીક સરકીને એના […]